کوتوله

کلمه "کوتوله" در زبان فارسی به معنای فردی با قد کوتاه یا موجودی کوچک و کوتاه‌قد است. در نگارش و استفاده از این کلمه به چند نکته توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: کلمه "کوتوله" به صورت صحیح باید با حروف پایین نوشته شود و از حروف بزرگ استفاده نکنید مگر در آغاز جمله.

2. تعریف دقیق: به هنگام استفاده از این کلمه، بهتر است معنای آن را مشخص کنید تا مفهوم واضح‌تری به دست آید. مثلاً "کوتوله" می‌تواند به یک انسان با قد کوتاه یا به موجودات افسانه‌ای در ادبیات اشاره داشته باشد.

3. استفاده در جملات:

   • در جملات توصیفی، می‌توانید به ویژگی‌های شخصیتی یا ظاهری کوتوله‌ها اشاره کنید. مثلاً: "کوتوله‌ها معمولاً با خصوصیات خاص خود در داستان‌های کودکانه حضور دارند."

4. قواعد نگارشی:

   • اگر "کوتوله" به عنوان صفت استفاده شود، باید به صورت صحیح و با توجه به قواعد نحوی در جملات جایگذاری شود. مثلاً: "او یک کوتوله مهربان بود."
5. حساسیت به کاربرد: توجه داشته باشید که استفاده از این کلمه ممکن است در بعضی مواقع به دلیل بار معنایی منفی‌اش مطلوب نباشد؛ لذا در نظر گرفتن زمینه و مخاطب اهمیت دارد.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه "کوتوله" به شکل صحیح و مناسب استفاده کنید.

1. در داستان‌های افسانه‌ای، کوتوله‌ها معمولاً خزانه‌داران گنجینه‌های بزرگ و جادوها هستند.
2. کوتوله‌ای که در جنگل زندگی می‌کرد، به هر کسی که به او کمک می‌کرد، هدایای شگفت‌انگیزی می‌داد.
3. این کتاب درباره ماجراجویی‌های یک کوتوله شجاع است که به دنبال پیدا کردن دوستان واقعی خود می‌گردد.