کلمه "کوثر" در زبان فارسی به معنای یک نوع درخت خاص یا به عبارتی به معنی "استخر" یا "آب کثیر" نیز به کار می‌رود. در ادبیات دینی، "کوثر" به عنوان نام سوره‌ای در قرآن کریم نیز شناخته می‌شود. در نوشتار فارسی، رعایت چند قاعده‌ نگارشی برای این واژه به شرح زیر است:

1. نوشتار درست: کلمه "کوثر" باید با حروف فارسی نوشته شود و به هیچ عنوان نباید به شکل‌های نادرست، همچون "کوسر"، نوشته شود.

2. تکیه کلام: در جمله‌هایی که "کوثر" به کار می‌رود، باید به نحوهٔ بیان و ساختار جمله دقت کرد تا مفهوم درست منتقل شود. به عنوان مثال:

   • سوره کوثر در قرآن کریم به زیبایی از برکات الهی صحبت می‌کند.

3. نقطه‌گذاری: اگر "کوثر" در پایان یک جمله قرار دارد، باید از نقطه استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • "دعای کوثر را بخوانید."

4. تأکید: اگر بخواهیم بر این کلمه تأکید کنیم، استفاده از علائم نگارشی نظیر ویرگول یا دونقطه قبل از آن می‌تواند کمک‌کننده باشد:

   • "او گفت: کوثر، اشکال خاصی دارد."
5. هماهنگی با عبارات: هنگام ترکیب "کوثر" با دیگر واژه‌ها باید به قواعد ترکیب واژه‌ها دقت کرد تا ترکیب‌های صحیح و مهندسی فرهنگی ایجاد شود:
   • "آب کوثر" یا "درخت کوثر".

رعایت این قواعد به ایجاد متنی شیوا و قانونی کمک خواهد کرد و جملات را از لحاظ نگارشی بهبود می‌بخشد.

1. نهر کوثر در بهشت، نمادی از رحمت و برکت خداوند است.
2. نام کوثر به معنای abundancy، در فرهنگ اسلامی به خوبی شناخته شده است.
3. علاقه‌مندان به ادبیات، شعرهای فراوانی درباره کوثر و زیبایی‌های آن سروده‌اند.