کلمه "کوش" در زبان فارسی به معنی تلاش و کوشش به کار می‌رود و به عنوان یک فعل یا اسم قابل استفاده است. در ادامه به قواعد نوشتاری و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. اضافه کردن پسوندها:

   • برای استفاده از "کوش" در قالب‌های مختلف، می‌توان به آن پسوند‌های مختلفی اضافه کرد، مانند "کوشش" که به معنای تلاش و زحمت است.

2. ترکیب با پیشوندها:

   • می‌توان با پیشوندهایی مانند "بی-" کلماتی مانند "بی‌کوش" (تلاش نکردن) را ساخت.

3. نحوه نگارش:

   • کلمه "کوش" باید به درستی و با رعایت املای صحیح نوشته شود. در متون رسمی باید از املای صحیح و دقیق استفاده شود.

4. جملات نمونه:

   • "او در تحصیل کوشید."
   • "کوشش او نتیجه داد."

5. استفاده از قیدها:

   • می‌توان از قیدهای مختلف برای توصیف میزان کوشش استفاده کرد، مثلاً "زیاد"، "کم"، "مداوم" و غیره.
6. انتخاب زمان فعل:
   • اگر "کوش" به عنوان فعل مورد استفاده قرار گیرد، باید زمان مناسب (ماضی، مضارع، آینده) انتخاب شود.

به طور کلی، برای استفاده درست و مؤثر از کلمه "کوش"، باید به ساختارهای نحوی و معنایی آن توجه کرد و همچنین به قواعد املایی و نگارشی پایبند بود.

1. او همیشه در تلاش است و با روحیه‌ای مثبت کوش می‌کند تا به اهدافش برسد.
2. معلم از دانش‌آموزان خواست که برای موفقیت در امتحانات کوش بیشتری داشته باشند.
3. با کوش و پشتکار می‌توان به هر هدفی رسید و موانع را پشت سر گذاشت.