لوطی گری

کلمه "لوطی گری" در زبان فارسی به معنای رفتارهایی است که به نوعی به فرهنگ و سنت‌های خاصی اشاره دارد و معمولاً به نوعی از رفتار اجتماعی، جوانمردی و فداکاری در جامعه‌های قدیمی‌تر ایرانی مربوط می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، به چند نکته توجه نمایید:

1. کتابت صحیح: "لوطی‌گری" با فاصله نوشته نمی‌شود. این کلمه باید به صورت یکجا و به این شکل نوشته شود: "لوطی‌گری".

2. علامت گذاری: در هنگام استفاده از این کلمه در جملات، در صورت نیاز می‌توان از ویرگول یا سایر علامت‌ها برای پاراگراف بندی یا تفکیک مطالب استفاده کرد.

3. نوع کلمه: "لوطی‌گری" به عنوان یک اسم و همچنین به عنوان یک مفهوم اجتماعی استفاده می‌شود. بنابراین در جملات به عنوان اسم مستعار یا مفهوم مثبت یا منفی قابل توصیف است.

4. استفاده در جمله: می‌توانید از این کلمه در جملات خود به شکل‌های مختلف استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • "او همیشه با روحیه لوطی‌گری به دیگران کمک می‌کند."
   • "لوطی‌گری در فرهنگ ایرانی به معنای جوانمردی و فداکاری است."
5. معنی و مفهوم: هنگام استفاده از "لوطی‌گری"، از پیشوند "لوطی" به عنوان اشاره به شخصیت‌های جوانمرد و باوفا در تاریخ و فرهنگ ایران یاد می‌شود، بنابراین توجه به بستر فرهنگی و اجتماعی در کاربرد این کلمه مهم است.

با توجه به این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "لوطی‌گری" در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

1. رفتار او در محافل عمومی نشان‌دهنده‌ی لوطی‌گری بود که همه را به یاد فرهنگ قدیمی تهران می‌اندازد.
2. در داستان‌های قدیمی، شخصیت‌های لوطی‌گری همواره به عنوان نماد غیرت و مردانگی معرفی می‌شدند.
3. او هیچ‌گاه به لوطی‌گری‌های خیابانی عادت نکرد و همیشه سعی داشت مسیر راست و درستی را دنبال کند.