کلمه "لیلا" (با املای صحیح "لیلا" و نه "لیلاء") در زبان فارسی به معنای شب یا تاریکی است و به عنوان یک نام دخترانه نیز استفاده می‌شود. در مورد نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته مهم وجود دارد:

1. نحوۀ نوشتن: کلمه "لیلا" به صورت صحیح و رایج با املای "لیلا" نوشته می‌شود. املای "لیلاء" نادرست است و معمولاً در زبان فارسی استفاده نمی‌شود.

2. قواعد نگارشی:

   • در متن‌هایی که به این کلمه اشاره می‌شود، باید به حروف صدا (تکیه و کشش کلمات) توجه شود.
   • اگر "لیلا" در یک جمله به عنوان اسم خاص مورد استفاده قرار گیرد، باید به لحاظ نگارشی حروف آن به درستی و با بزرگ‌نویسی (حرف اول بزرگ) نوشته شود، مثلاً: "لیلا به پارک رفت."
3. نقش زبان‌شناسی:
   • "لیلا" به عنوان اسم می‌تواند به تنهایی یا به‌عنوان بخشی از یک عبارت بیشتر استفاده شود.
   • این واژه در ادبیات فارسی و متون شعر و داستان به کرات مشاهده می‌شود و به دلیل زیبایی آن، مورد توجه شاعران و نویسندگان قرار گرفته است.

به طور کلی، رعایت قواعد املایی و نگارشی در استفاده از کلمه "لیلا" اهمیت زیادی دارد تا از درک صحیح و زیبا بودن متن اطمینان حاصل شود.