کلمه "متروکه" در زبان فارسی به معنای "رها شده" یا "به حال خود واگذار شده" است و معمولاً در زمینه‌های مختلفی مانند ادبیات، حقوق و امور اجتماعی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی و زبانی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "متروکه" باید به همین شکل نوشته شود و از دیگر اشکال مشابه پرهیز شود.

2. نقش کلمه: "متروکه" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف اسم‌ها استفاده می‌شود. مثلاً: "محل متروکه"، "اشیاء متروکه".

3. زاویه معنایی: این کلمه اغلب بار منفی دارد و به حالتی اشاره می‌کند که چیزی رها شده یا neglected است. لذا در متن‌های توصیفی باید به نحوی استفاده شود که مفهوم واضحی داشته باشد.

4. ترکیب‌های همنشین: این کلمه معمولاً با اسم‌های خاص و عمومی همراه می‌شود. مثلاً: "بناهای متروکه"، "خودروهای متروکه".

5. جمله‌سازی: برای استفاده صحیح از این کلمه در جملات، می‌توان به ساختارهای زیر اشاره کرد:

   • "این ساختمان سال‌هاست که متروکه مانده است."
   • "در حاشیه شهر، مناطقی متروکه وجود دارد."
6. قافیه و وزن: اگر در شعر یا نثر ادبی قصد استفاده از این کلمه را دارید، توجه به قافیه و وزن آن اهمیت دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "متروکه" به شکلی صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. این خانه‌ی متروکه در انتهای خیابان همیشه من را به یاد داستان‌های قدیمی می‌اندازد.
2. گاهی اوقات، مکان‌های متروکه می‌توانند رازهای جالبی از گذشته را در خود پنهان کرده باشند.
3. در سفر به شهر قدیمی، یک قلعه‌ی متروکه پیدا کردیم که زیبایی و اسرار خاص خود را داشت.