متوکل

کلمه "متوکل" در زبان فارسی به معنای توکل کننده به خداوند و متکی بر او است. در زیر، به برخی از قواعد نوشتاری و نحوی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نگارش: "متوکل" بدون هیچ گونه فصل یا علامت اضافی نوشته می‌شود و به صورت یک کلمه واحد است.

2. جنس کلمه: "متوکل" اسم و مذکر است.

3. صرف‌ و نحو: می‌توان این کلمه را به‌صورت فعلی در جملات استفاده کرد. برای مثال: "او متوکل به خداوند است."

4. حالت جمع: برای جمع کردن این کلمه می‌توان از "متوکلین" استفاده کرد، اما در زبان محاوره‌ای کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

5. پیوند با دیگر کلمات: "متوکل" می‌تواند با صفت‌ها و قیدهای دیگر ترکیب شود. مثلاً "مؤمن متوکل"، "متوکل به خدا".

استفاده درست از واژه‌ها در جملات و رعایت ترکیب‌ها و قواعد نحو می‌تواند به غنای زبان فارسی کمک کند.

1. او همیشه در سخت‌ترین شرایط به خداوند متوکل بود و آرامش خود را حفظ می‌کرد.
2. متوکل بودن به انسان اعتماد به نفس می‌دهد و به او کمک می‌کند که در برابر مشکلات ایستادگی کند.
3. در روزهای ناخوشایند، باید به یاد داشته باشیم که متوکل بودن، راز آرامش در دل است.