مجسم

کلمه "مجسم" به معنای "شکل گرفته" یا "نمود یافته" و در اصل به عنوان صفت برای توصیف کسی یا چیزی به کار می‌رود که دارای شکل و شمایل خاصی است. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی استفاده:

   • "مجسم" معمولاً برای توصیف اشیاء یا مفاهیم به کار می‌رود. مثلاً: "مجسمه‌ای مجسم از یک شخصیت تاریخی."
   • همچنین می‌تواند به کار برده شود برای توصیف احساسات یا افکار که به صورت واضح و مشخص بیان شده‌اند.

2. نحو:

   • این کلمه به عنوان صفت می‌تواند نام را توصیف کند، بنابراین باید در موقعیت مناسب جای گیرد. مثلاً: "مجسمه مجسم خواهد بود."

3. نقطه‌گذاری:

   • اگر "مجسم" در پایان جمله بیاید، باید به دقت در استفاده از نقطه و دیگر نشانه‌های نگارشی توجه کرد. مثلاً: "این تصویر مجسم است."

4. جمع‌سازی:

   • برای جمع بستن "مجسم" می‌توان از "مجسم‌ها" استفاده کرد.
5. معانی:
   • "مجسم" ممکن است به صورت استعاری هم به کار برود، به این معنا که چیزی به وضوح و به صورت عینی بیان شده باشد. مثلاً: "او احساساتش را به صورت مجسم بیان کرد."

اگر سوال خاص دیگری در مورد کلمه "مجسم" یا استفاده از آن دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. او یک مجسم بزرگ از یک فیل را در حیاط خانه‌اش ساخته است.
2. در موزه هنر معاصر، چندین مجسم هنری با متریال‌های مختلف به نمایش گذاشته شده‌اند.
3. معماران برجسته مجسم‌های جذابی را برای تزئین فضای عمومی شهر طراحی کرده‌اند.