کلمه "محظوظ" در فارسی به معنای برخوردار از لذت یا خوشحالی است. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته مهم وجود دارد:

1. معنا و کاربرد: "محظوظ" معمولاً در متون ادبی و رسمی به کار می‌رود و به احساس خوشحالی و لذت اشاره دارد. برای مثال: "او از دیدن دوستانش بسیار محظوظ بود."

2. نحو و موقعیت: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. مانند "محظوظ بودن" به معنی لذت بردن.

3. انتخاب جملات: در جملات رسمی یا ادبی، می‌توان از ترکیب‌هایی همچون "به شدت محظوظ" یا "کاملاً محظوظ" استفاده کرد.

4. پیشوند و پسوند: این کلمه به تنهایی استفاده می‌شود و نیازی به افزودن پیشوند یا پسوند ندارد.

5. نکات نگارشی: توجه به نگارش صحیح این کلمه مهم است. "محظوظ" با "ظ" نوشته می‌شود و باید به صحیح بودن هجی آن دقت کرد.

در مجموع، استفاده صحیح از "محظوظ" در جملات بستگی به زمینه و نوع متن دارد و این نکات به شما کمک می‌کند تا از آن به درستی بهره ببرید.

1. در کنار دریا و زیر نور آفتاب، از زیبایی طبیعت محظوظ شدم.
2. او با شنیدن آواز دلنشین پرندگان، لحظه‌ای محظوظ و خوشحال شد.
3. در مهمانی با دوستانش، از غذاها و مکالمات خوب، کاملاً محظوظ بود.