مرا

کلمه "مرا" در زبان فارسی یک ضمیر است که به معنای "من" در حالت مفعولی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقش دستوری: "مرا" به عنوان مفعول در جملات به کار می‌رود. مثلاً:

   • "او مرا دید."

2. معادل‌های دیگر: "مرا" معادل‌های دیگری نیز دارد که بسته به گویش یا ساختار جمله ممکن است استفاده شوند. به عنوان مثال، در برخی گویش‌ها ممکن است "مرا" به "من را" تبدیل شود.

3. فصلت: در برخی مواقع، "مرا" در جملات مصدری یا با پیشوندهایی مانند "به" و "از" استفاده می‌شود، مثلاً:

   • "به‌من مرا بگو."

4. نکات نگارشی:

   • "مرا" همیشه به‌صورت جدا نوشته می‌شود و نباید به دیگر کلمات متصل گردد.
   • استفاده از نقطه‌گذاری صحیح در جملاتی که "مرا" به کار رفته حائز اهمیت است.

5. استفاده در شعر: "مرا" در شعر و نثر ادبی به فراوانی کاربرد دارد و می‌تواند بخشی از تکیه‌گاه‌های عاطفی و احساسی پیام باشد.

6. جواب به سوالات: در جملاتی که سؤال‌هایی حول محور "من" و "مرا" مطرح می‌شود، معمولاً "مرا" به دلیل نوع پرسش و نیاز به مفعول مستقیم به کار می‌رود:
   • "کی مرا دیدی؟"

این قواعد به شما کمک می‌کند تا بهتر با استفاده از "مرا" در جملات آشنا شوید.

1. مرا بخاطر رفتار خوبم تشویق کردند.
2. او همیشه مرا در تصمیم‌گیری‌هایم راهنمایی می‌کند.
3. وقتی که باران می‌بارد، مرا به یاد روزهای خوش گذشته می‌اندازد.