مزاحم

کلمه "مزاحم" یک لغت فارسی است که به معنای مخل، مزاحم یا ایجادکننده مزاحمت به کار می‌رود. برای استفاده صحیح و نگارشی این واژه، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. نقش واژه: "مزاحم" می‌تواند به عنوان اسم و صفت استفاده شود. به عنوان مثال:

   • اسم: "او یک مزاحم است."
   • صفت: "این صدا مزاحم است."

2. جنس و عدد:

   • مزاحم به هر دو جنس (مرد و زن) اطلاق می‌شود و در نوشته‌های رسمی ممکن است از عبارت "مزاحم" برای اشاره به افراد مختلف استفاده شود.
   • در مورد جمع، عبارت "مزاحمان" برای اشاره به چند مزاحم به کار می‌رود.

3. قیدها و ترکیبات:

   • می‌توان کلمه "مزاحم" را با قیدهای مختلف ترکیب کرد. به عنوان مثال: "مزاحم بسیار"، "مزاحم جدی"، "مزاحم ناخواسته".

4. نگارش و املای صحیح:

   • کلمه "مزاحم" باید به همین صورت نگارش شود و نباید از حروف دیگری استفاده کرد.
5. جملات دقیق:
   • در نوشتن جملات با کلمه "مزاحم"، به وضوح و دقت توجه کنید. مثلاً:
     • "وجود مزاحم ممکن است باعث ناامنی شود."
     • "توجه به مزاحمان اجتماعی در برنامه‌ریزی شهری مهم است."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "مزاحم" در نگارش به درستی استفاده کرد.

1. وقتی که در حال مطالعه بودم، صدای مزاحم همسایه باعث شد که نتوانم تمرکز کنم.
2. او همیشه در مهمانی‌ها به عنوان یک مزاحم شناخته می‌شود، چون بی‌دلیل صحبت‌های دیگران را قطع می‌کند.
3. احساس می‌کنم گاهی افکار من برای خودم مزاحم می‌شوند و مانع از پیشرفت‌ام می‌شوند.