کلمه «مژک دار» به معنای دارای مژک یا مژه است و در جمله‌های فارسی به‌کار می‌رود. در زیر چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی برای این ترکیب آورده شده است:

1. جدا یا متصل نوشتن: معمولاً کلمه «مژک دار» به صورت جدا نوشته می‌شود. «مژک» و «دار» هرکدام به تنهایی معنی دارند و به همین دلیل باید جدا نوشته شوند.

2. تلفظ صحیح: هنگام تلفظ، به نوع ادغام صدای «مژک» و «دار» دقت شود تا روان و واضح بیان شود.

3. استفاده در جملات: این ترکیب می‌تواند در جملات توصیفی به کار رود، مثلاً: «او چشمانی زیبا و مژک داری دارد.»

4. مقید کردن صفت به اسم: در حالی که «مژک دار» می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف اسم‌ها استفاده شود، بهتر است جمله به گونه‌ای تنظیم شود که مفهوم به‌خوبی منتقل شود. مثلاً: «دختر مژک دار در پارک بازی می‌کرد.»

5. نگارش: در نگارش رسمی، بهتر است دقت شود که کلمات به شکل صحیح و بدون اشتباهات املایی نوشته شوند.

به طور کلی، رعایت اشتباهات املایی، استفاده صحیح از فاصله و تکیه بر ساختارهای صحیح جمله می‌تواند به بهبود کیفیت نگارش کمک کند.