کلمه «مستنصر» یک واژه عربی است که به معنای «یاری کننده» یا «کمک‌کننده» به کار می‌رود. در زبان فارسی، این کلمه در متون تاریخی و دینی به ویژه در نام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه چند قاعده نگارشی و قواعد استفاده از این کلمه به زبان فارسی آورده شده است:

1. نقطه‌گذاری: اگر «مستنصر» در ابتدای جمله بیاید، باید با حرف بزرگ شروع شود: «مستنصر در تاریخ اسلام نقش مهمی داشته است.»

2. زبان و ادبیات: استفاده از این کلمه در متون ادبی و تاریخی، به ویژه در اشاره به شخصیت‌هایی مانند «مستنصر بالله» که یک عنوان سلطنتی است، رایج است.

3. جایگاه در جمله: کلمه «مستنصر» می‌تواند به عنوان اسم و فاعل در جمله به کار رود؛ مثلاً: «مستنصر در جنگ حاضر شد.»

4. به کار بردن در ترکیب‌ها: این واژه معمولاً در ترکیب‌های خاص به کار می‌رود، مثلاً «مستنصر بالله» که به عنوان یک عنوان رسمی در تاریخ اسلام شناخته می‌شود.

5. معنی و مفهوم: در مواقعی که به ترجمه یا تفسیر واژه‌های عربی مانند «مستنصر» می‌پردازید، بهتر است به معنای دقیق آن توجه کنید تا مفهوم اصلی حفظ شود.

برای استفاده بهینه از این کلمه، به متن و زمینه‌ای که در آن به کار می‌رود دقت کنید تا ارتباط معنایی و محتوایی آن حفظ شود.