مسجور

کلمه "مسجور" به معنای "محبوس" یا "گرفتار" است و در زبان فارسی به ویژه در متون دینی و ادبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای استفاده صحیح از این کلمه و همچنین رعایت قواعد نگارشی، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحو:

   • "مسجور" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به فرد، شیء یا حالتی اطلاق شود که در وضعیت حبس یا محدودیت قرار دارد.

2. ترکیب با سایر کلمات:

   • می‌توان آن را در ترکیب با اسم‌های مختلف به کار برد، مانند "نفوس مسجور"، "دل مسجور"، و غیره.

3. جنس و تعدد:

   • این کلمه در صورتی که به جمع اشاره کند، باید به صورت "مسجوران" یا "مسجورین" و مشابه آن‌ها تغییر یابد.

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتن متن‌های رسمی و ادبی، کلمات باید به درستی و مطابق با قواعد نگارشی فارسی نوشته شوند. به عنوان مثال، فاصله‌گذاری و استفاده از ویرگول و نقطه را فراموش نکنید.
5. استفاده در جملات:
   • سعی کنید این کلمه را در جملات کاربردی به کار ببرید تا مفهوم آن روشن‌تر شود. به عنوان مثال: "او به خاطر رفتار ناپسندش در شرایط مسجور قرار گرفت."

با رعایت این نکات، می‌توانید در استفاده از کلمه "مسجور" به طرز مؤثری عمل کنید.

1. در باغ زیبا، درختان مسجور با عطر گل‌های معطر فضای دل‌انگیزی را ایجاد کرده بودند.
2. هنگام راه رفتن در کوهستان، صدای مسجور پرندگان به گوش می‌رسید که زیبایی طبیعت را دوچندان می‌کرد.
3. او با صدای مسجور دوستش در حیات خانه‌اش نشسته و به یادآوری خاطرات خوش گذشته مشغول بود.