کلمه "مشعوف" در زبان فارسی به معنای "خوشحال" یا "شادمان" است و به‌طور خاص برای توصیف وضعیتی استفاده می‌شود که فردی به خاطر چیزی بسیار خوشحال یا سرمست است.

قواعد و نکات نگارشی:

1. نحوه‌ی نوشتن: کلمه "مشعوف" باید به صورت کامل و بدون هیچ اشتباه املایی نوشته شود. به عنوان مثال، نباید اشتباهاً "مشعف" نوشته شود.

2. کاربرد: این واژه به طور معمول به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً می‌توان آن را به طور مستقیم با مفعول مرتبط کرد. مثلاً:

   • او از موفقیتش مشعوف بود.

3. نحو: این کلمه می‌تواند به‌عنوان صفت در جملات توصیفی به کار رود. به عنوان مثال:

   • او در مراسم تولدش مشعوف به نظر می‌رسید.

4. هم‌نشینی با دیگر کلمات: این کلمه می‌تواند با قیدها یا صفات دیگر نیز ترکیب شود. مثلا:

   • او بسیار مشعوف بود.
   • در این روز مشعوف، دوستانشان گرد هم آمدند.

5. جناس: این واژه ممکن است در شعر و ادبیات فارسی به صورت جناس یا با وزن‌های شعری به کار رود. این به غنی‌تر شدن متن کمک می‌کند.

6. قید حال: برای توصیف حالتی که فرد در آن قرار دارد، می‌توان از قیدهای حال استفاده کرد:
   • او با خشک‌زبانی مشعوف بود.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و زیبایی از کلمه "مشعوف" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. وقتی که خبر موفقیتش را شنید، مشعوف و شگفت‌زده شد و نتوانست خنده‌اش را پنهان کند.
2. دیدن دوستان قدیمی در یک جمع مشعوف باعث شد که همه خاطرات خوب گذشته در ذهنشان زنده شود.
3. بچه‌ها با دیدن تماشاگران پرشور، مشعوف و هیجان‌زده به اجرای نمایش خود ادامه دادند.