moeinuddin |

معین الدین

معنی: معین الدین . [ م ُ نُدْ دی ] (اِخ ) محمد اسفزاری از مورخان و فضلای قرن نهم هجری است . وی مؤلف کتاب «روضات الجنات فی تاریخ مدینة هرات » است که تاریخی است از شهر هرات و آن را به نام سلطان حسین ابوالغازی مصدر کرده است . این کتاب وقایع تا سال 875 هَ . ق . را متضمن است . وی در ترسل نیز مهارتی داشته و به شغل انشاء نامه ها و مناشیر دولتی مشغول بوده و رساله ای هم در این باب تألیف کرده و شعر نیز می گفته است . از اشعار اوست :
ز سرمه است آنکه می بینی به چشم هر پری پیکر
که از غوغای چشمش می کند خاک سیه بر سر.
و رجوع به تاریخ ادبیات براون ج 3 ص 481، 482 و 193 و حبیب السیر ج 3 چ خیام ص 348 شود.

... ادامه

617 | 0

نمایش تصویر

اطلاعات بیشتر واژه

آواشناسی:

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 265

شمارگان هجا:

دیگر زبان ها

انگلیسی

moeinuddin

عربی

moeinuddin

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه «معین‌الدین» یک اسم خاص و مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش تشکیل شده است: «معین» و «الدین». در نوشتار و استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی وجود دارد:

نوشتار صحیح: این کلمه به صورت «معین‌الدین» نوشته می‌شود. بین «معین» و «الدین» باید یک خط تیره (ـ) قرار بگیرد. این خط تیره نشان‌دهنده‌ی ترکیب این دو بخش است و به معنای «معین دین» اشاره دارد.
نحوه استفاده: معمولاً این گونه اسم‌ها به عنوان نام اشخاص مورد استفاده قرار می‌گیرند. در متن‌های رسمی و ادبی، باید به شکل صحیح و کامل ذکر شوند.
معنی و مفهوم: «معین‌الدین» به معنای «معین دین» است و می‌تواند به عنوان لقبی برای شخصیت‌های مذهبی یا علمی به کار رود.
قواعد اعراب‌گذاری: اگر بخواهید این کلمه را با اعراب بنویسید، معمولاً به صورت «معِیَنُ الدِّین» تلفظ می‌شود. اما در نوشتار معمول، اعراب‌گذاری در متون غیررسمی الزامی نیست.

به طور کلی، رعایت این نکات به درستی و وضوح نگارش کمک می‌کند.

فرم ورود

آدرس بخش انتخاب شده

رویداد ها - امتیازات

زیر مجموعه ها

سوالات متداول