مفزع

کلمه "مفزع" به معنای محل پناه گرفتن یا مأمن است. این کلمه در زبان فارسی به عنوان یک اسم به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی و گرامری، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. نوشتار صحیح: کلمه "مفزع" باید به صورت صحیح و بدون اشتباه املا شود.

2. نحوه به کارگیری: این کلمه معمولاً به عنوان اسم و در جملات به عنوان مفعول یا فاعل به کار می‌رود. مثال: "او به مفزع خود رفت."

3. تلفظ: توجه به تلفظ صحیح کلمه هنگام گفتار مهم است. تلفظ آن به صورت "mafza" است.

4. جمع‌سازی: اگر بخواهید این کلمه را جمع ببندید، به "مفازع" تغییر می‌یابد.

5. استفاده در متن: هنگام استفاده از کلمه در متن، باید به سیاق جملات توجه کنید تا مفهوم دقیق‌تری منتقل شود. به عنوان مثال: "در دوران جنگ، مردم به مفازع امن پناه می‌بردند."

6. کاربرد ادبی و شاعرانه: در متون ادبی و شعر، می‌توان از این کلمه به شکل هنری‌تری استفاده کرد، با توجه به تصویرسازی و احساسات.

با رعایت این نکات، می‌توان استفاده مناسبی از کلمه "مفزع" در نوشتار و گفتار داشت.

1. صدای نعره‌ی حیوانات در شب، فضایی مفزع و ترسناک را برای ما به وجود آورد.
2. فیلم‌های وحشتناک همیشه با تصاویری مفزع و دلهره‌آور، بینندگان را می‌ترسانند.
3. تجربه‌ی آن حادثه‌ی ناگوار، برای همیشه در ذهنم به عنوان یک یادآوری مفزع باقی خواهد ماند.