مقتدی

کلمه "مقتدی" در زبان فارسی به معنای کسی است که طبق اقتدا می‌کند، مثلاً در نماز به پیشوای جماعت اقتدا می‌کند. در مورد نگارش و قواعد مربوط به این کلمه، نکات زیر را می‌توان مدنظر قرار داد:

1. نحوه نوشتن: "مقتدی" به صورت کامل و صحیح نوشته می‌شود.
2. تلفظ: این کلمه با تاکید بر هجای اول تلفظ می‌شود: "موقتدی".
3. نحوه استفاده در جملات: می‌توان "مقتدی" را به عنوان اسم در جملات به کار برد. مثلاً: "او به امام جماعت اقتدا کرد و به عنوان مقتدی ایستاد."
4. جمع: جمع این کلمه به صورت "مقتدی‌ها" یا "مقتدین" است که بسته به context ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
5. فعل مرتبط: واژه "اقتدا کردن" به عنوان فعل مرتبط با "مقتدی" استفاده می‌شود.
6. نکات نگارشی: در نگارش متون رسمی یا ادبی، به استفاده صحیح از علامت‌های نگارشی (نقطه، ویرگول و ...) توجه شود.

استفاده صحیح از این کلمه و آگاهی از قواعد نگارشی مرتبط با آن به افزایش دقت در نگارش کمک می‌کند.

1. مقتدی برای برگزاری جلسه‌ای مهم با اعضای گروهش برنامه‌ریزی کرده بود.
2. در دوران تحصیل، مقتدی همیشه در کلاس‌های درس فعال و مشارکت‌کننده بود.
3. با توجه به نظرات مقتدی، تصمیمات جدیدی در مورد پروژه اتخاذ شد.