مقرب

واژه "مقرب" در زبان فارسی به معنای نزدیک، صمیمی و به ویژه در مورد نزدیکان به خداوند یا مقامات و شخصیت‌های مورد احترام به کار می‌رود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این واژه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: این کلمه به صورت "مقرب" نوشته می‌شود و در نوشتار باید توجه داشت که این کلمه به ویژه در قالب جملات رسمی و مذهبی بکار می‌رود.

2. جنس و عدد: "مقرب" یک اسم صفت است که به طور کلی برای اشاره به افراد یا اشیای نزدیک به خداوند یا افرادی با مقام بالا به کار می‌رود. آن را می‌توان به صورت مفرد و جمع (مقربان) استفاده کرد.

3. استفاده در جملات: این واژه می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. مثلاً: "او از مقربین درگاه خداوند است." یا "این کتاب به بررسی مقربان تاریخ می‌پردازد."

4. هماهنگی با دیگر کلمات: حتماً به درستی با دیگر عناصر جمله هماهنگ شود. به عنوان مثال: "مقربان ائمه معصومین مورد احترام هستند."

5. معنی و مفهوم: در نظر داشته باشید که مفهوم این کلمه به نوعی به جایگاه خاص و ممتاز اشاره دارد، بنابراین باید در جایگاه مناسب و با دقت از آن استفاده شود تا مبنای فرهنگی و معنوی آن رعایت گردد.

اگر سوال خاصی درباره استفاده یا کاربرد این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. او به عنوان یک مقرب به درگاه خداوند، همیشه در کارهای خیر پیشگام بود.
2. در فرهنگ ما، افراد مقرب به علم و دانش باید مورد احترام قرار بگیرند.
3. مقربان دربار، نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی داشتند.