کلمه «موبدی» به عنوان یک اسم خاص در زبان فارسی به معنای «موبد» (روحانی زرتشتی) به کار می‌رود. در مورد قاعده‌های نگارشی و استفاده درست از این کلمه می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه «موبدی» باید به صورت صحیح و بدون اشتباه تایپی نوشته شود.

2. استفاده از حرف بزرگ: اگر در ابتدای جمله استفاده شود، حرف اول آن باید بزرگ باشد. مثلاً: «موبدی در زرتشتی‌گری نقش مهمی دارد.»

3. نکته معنایی: «موبدی» می‌تواند به عنوان یک اسم جمع برای افرادی که در جایگاه موبد قرار دارند نیز به کار رود و به مفهوم کلی‌تری اشاره کند.

4. قواعد صرف و نحو: این کلمه صرفاً به معنای یک اسم است و بنا بر قواعد صرف فارسی، می‌تواند به آسیب‌پذیری یا حالات مختلف (مثلاً مفرد، جمع) تبدیل شود، در صورتی که از آن در جمله استفاده شود.

5. فعل‌پذیری: کلمه «موبدی» به خودی خود فَعَل نیست و نمی‌تواند به تنهایی به عنوان فعل در جمله قرار گیرد، بلکه همواره باید با فعل‌ها و صفات دیگر همراه باشد.

6. سخن‌گفتن درباره موبدها: در جملات مربوط به توضیح نقش و اهمیت موبدها در زرتشتی‌گری، می‌توان از موبدی به عنوان یک واژه کلیدی استفاده کرد. به عنوان مثال: «موبدی در حفظ سنت‌های زرتشتی بسیار تأثیرگذار است.»

اگر سوال خاص‌تری دارید یا نیاز به نمونه‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. موبدی با لباس‌های بلند و صمیمی در مراسم مذهبی حاضر شد و مردم را به دعا کردن دعوت کرد.
2. او از دوران کودکی همیشه به موبدی که در محله‌شان بود، احترام می‌گذاشت و به صداقت او ایمان داشت.
3. موبدی به جمعیت حاضر در معبد یادآوری کرد که پیروی از آموزه‌های مذهبی می‌تواند زندگی را متحول کند.