کلمه "میانه‌رو" به معنای شخصی است که نظر یا رفتار متوسط و متعادل دارد و نه افراطی است و نه تفریطی. در اینجا قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه را توضیح می‌دهیم:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "میانه‌رو" از دو بخش تشکیل شده است: "میانه" و "رو". این دو بخش به وسیلهٔ (-) یا "ویرگول" به هم متصل می‌شوند. در نگارش رسمی، ننوشتن فاصله پس از ویرگول و قراردادن آن در میان کلمات الزامی است.

2. استفاده در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم، صفت و یا قید در جملات مختلف استفاده شود. مثلاً:

   • "او یک فرد میانه‌رو است."
   • "برای حل این مشکل، باید یک رویکرد میانه‌رو اتخاذ کنیم."

3. صرف و نحو: این کلمه به عنوان اسم، صرف نمی‌شود ولی می‌توان آن را با صفات دیگر ترکیب کرد، مثلاً "شخص میانه‌رو" یا "روش میانه‌روانه".

4. املا: حتماً باید "میانه‌رو" را به این صورت بنویسید. نوشتن آن به صورت جدا (میانه رو) نادرست است.

5. مفاهیم مرتبط: واژه‌های مشابهی چون "میانه‌روی" (به عنوان یک عمل یا رفتار) نیز وجود دارد که ممکن است در متون و جملات مورد استفاده قرار گیرد.

با رعایت این قواعد، می‌توان به درستی و سلیس از کلمه "میانه‌رو" در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. او همیشه به عنوان یک میانه رو در بحث‌ها شناخته می‌شود و سعی می‌کند نظر همه را در نظر بگیرد.
2. برای حل مشکلات اجتماعی، نیاز است که میانه روها به تصمیم‌گیری‌های گروهی بپردازند.
3. در یک جامعه نیازمند آرامش، نقش میانه روها بسیار حائز اهمیت است تا از تندی و افراط جلوگیری کنند.