نسب پذیری

کلمه "نسب‌پذیری" در زبان فارسی به معنای قابلیت نسبت دادن یا ارتباط داشتن با چیزی است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، توجه به چند نکته نگارشی و قواعد دستوری ضروری است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "نسب‌پذیری" باید با ویرگول (-) بین دو بخش "نسب" و "پذیری" نوشته شود. این ویرگول نشان‌دهنده ترکیب دو بخش مختلف در یک کلمه است.

2. گروه‌های واژگان: "نسب" به معنی نسبت یا ارتباط و "پذیری" به معنای قابلیت و پذیرش است. بنابراین، این کلمه به صورت ترکیبی، مفهوم قابلیت نسبت دادن را به ذهن متبادر می‌کند.

3. استفاده در جمله: برای استفاده از این کلمه در جملات، دقت کنید که مرتبط با زمینه‌ای باشد که در آن "نسب" و "پذیری" مفهوم پیدا می‌کند. مثلاً:

   • "این نظریه به نسب‌پذیری داده‌ها کمک می‌کند."
   • "نسب‌پذیری این سیستم باعث می‌شود که بتوان به راحتی ویژگی‌های آن را تغییر داد."
4. توجه به هم‌خوانی: در هنگام به‌کارگیری این واژه، باید به هم‌خوانی آن با سایر اجزای جمله توجه داشته باشید تا جملات از نظر معنایی و ساختاری منسجم به نظر برسند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "نسب‌پذیری" به درستی و به زیبایی در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.