کلمه "نهد" در زبان فارسی به معنای قرار دادن یا گذاشتن است و معمولاً در متون ادبی و شعر به کار می‌رود. این کلمه به صورت فعل و در منظر سوم شخص مفرد از فعل "نهادن" (با وزن "نهاد") استفاده می‌شود.

قواعد نگارشی و نکات مربوط به "نهد":

1. نویسه‌گردانی: در نوشته‌های ادبی و اشعار، استفاده از "نهد" به منظور ایجاد زیبایی‌های زبانی و تنوع در واژگان مرسوم است.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به صورت جملاتی معنادار و با زمینه‌های خاص به کار می‌رود:

   • "چو نهد بر سرت خویش، بپوشی."
   • "دل را پر از عشق نهد."

3. تناسب با زمان: فعل "نهد" به زمان‌های مختلف جمله بستگی دارد و باید با بافت و مفهوم جمله سازگار باشد.

4. ادبیات و شعر: در اشعار کلاسیک فارسی، کفایت کلمات و تعبیرات خاص موجب می‌شود که "نهد" در معانی مجازی و تشبیهی به کار رود.

5. قافیه و وزن: در شعر، توجه به قافیه و وزن نیز اهمیت دارد. "نهد" می‌تواند به عنوان یک واژه درون قافیه‌ها جا بگیرد.

در کل، "نهد" یک واژه با بار ادبی و معنایی است که در نگارش باید به بافت معنایی و هدف مورد نظر توجه ویژه‌ای داشت.

1. او همیشه تلاش می‌کند که دانش خود را به دیگران نهد و آن‌ها را در مسیر یادگیری یاری کند.
2. اگر خواسته‌هایتان را به وضوح بیان کنید، ممکن است که دیگران دست یاری به شما نهد.
3. درختان زیبایی که در باغ کاشته‌ام، هر ساله میوه‌های شیرینی نهد.