کلمه "نوردیدن" در زبان فارسی به معنای "جست‌وخیز کردن" یا "دویدن" است و در برخی موارد به معنای "علاوه بر سطح" نیز ممکن است استفاده شود. در ادامه به چند نکته نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. جدا نویسی و وصل نویسی: "نوردیدن" به عنوان یک فعل ترکیبی با پیشوند "نور" نوشته می‌شود و به‌عنوان یک کلمه واحد محسوب می‌شود.

2. صرف فعل: در صرف این فعل، به شکل‌های مختلف آن دقت کنید؛ مثلاً:

   • من نوردیدم
   • تو نوردیدی
   • او نوردید
   • ما نوردیدیم
   • شما نوردیدید
   • آنها نوردیدند

3. استفاده در جملات: این فعل معمولاً به‌عنوان یک فعل حرکتی در جملات استفاده می‌شود. مثلاً:

   • او در پارک به سمت بچه‌ها نوردید.
   • آنها با شوق و نشاط به سمت خط پایان نوردیدند.

4. نقطه‌گذاری: به‌هنگام نوشتن جملات، استفاده صحیح از علامات نگارشی اهمیت دارد. مثلاً:

   • درست: "او به خانه نوردید؛ خسته و گرسنه بود."
   • نادرست: "او به خانه نوردید خسته و گرسنه بود"
5. توجه به معانی و سیاق: در استفاده از "نوردیدن"، توجه به معانی زمینه‌ای آن و سیاق جملات اهمیت دارد. این فعل بیشتر در زمینه‌های توصیفی و حرکتی به کار می‌رود.

این نکات می‌توانند به شما در استفاده صحیح از کلمه "نوردیدن" کمک کنند. اگر سؤالات بیشتری دارید یا نیاز به توضیحات بیشتری است، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. او در پیست اسکی با سرعت و هیجان زیادی به نوردیدن از روی تپه‌ها پرداخت.
2. بچه‌ها در پارک با شوق و شادی به نوردیدن در بین درختان و چمن‌ها مشغول بودند.
3. باد سوزان، برف را به دور هم می‌نوردید و منظره‌ای زیبا ایجاد می‌کرد.