نوروز یک واژه فارسی است که به معنای "روز نو" و آغاز سال نو در فرهنگ ایرانیان و برخی دیگر از کشورهای همسایه می‌باشد. در نگارش این کلمه و استفاده از آن در جملات فارسی، چند نکته‌ی قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: نگارش صحیح این واژه به‌صورت "نوروز" است. لازم است که هر دو بخش کلمه به هم چسبیده نوشته شوند.

2. استفاده از حروف بزرگ: در متن‌های رسمی یا ادبی، در صورتی که بخواهید به اهمیت نوروز اشاره کنید، می‌توانید از حروف بزرگ برای "نوروز" استفاده کنید، اگرچه در فارسی معمولاً این واژه با حروف کوچک نوشته می‌شود.

3. تلفظ: تلفظ صحیح آن "نو-روز" است و بر روی حرف "ر" باید تأکید شود.

4. استفاده از اضافت: در زمان استفاده از نوروز در ترکیب‌های اضافی، به‌عنوان مثال: "آداب نوروز" یا "نوروز باستانی"، لازم است که رابطه‌ی معنایی بین کلمات به‌خوبی مشخص باشد.

5. قید زمان: زمان برگزاری نوروز در تقویم هجری شمسی، معمولاً ۱ فروردین ماه است. این موضوع جزو اطلاعات فرهنگی و تاریخی مرتبط با نوروز به‌شمار می‌آید.

6. پیدایش و فرهنگ: نوروز به‌عنوان یک جشن باستانی، ریشه در فرهنگ و تاریخ ایرانی دارد و به عنوان نمادی از تجدید حیات و طبیعت در بهار شناخته می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "نوروز" را به‌درستی در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.