هبیر

کلمه "هبیر" در فارسی به معنای "انسان با اراده قوی" یا "کسی که قصد و هدفی دارد" است و می‌تواند در متون ادبی و شاعری استفاده شود. در نگارش این کلمه، قواعد زیر باید رعایت شوند:

1. نوشتار صحیح: کلمه "هبیر" باید به همین شکل نوشته شود و از تغییر حروف آن جلوگیری شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر در جمله‌ای از این کلمه استفاده می‌شود، باید طبق قواعد نقطه‌گذاری فارسی جمله را کامل و صحیح نوشت.

3. هماهنگی با جنس و عدد: اگر این کلمه در جمله‌ای استفاده شد که نیاز به هم‌خوانی با دیگر افعال یا صفت‌ها دارد، باید به جنس و عدد دقت کرد. مثلاً: "هبیران" برای جمع.

4. کاربرد درست: کلمه "هبیر" بیشتر در متون ادبی و شاعری به کار می‌رود و باید از استفاده آن در متن‌های رسمی یا علمی خودداری کرد مگر اینکه به صورت خاص مورد نیاز باشد.

5. توجه به معنی: هنگام استفاده از این کلمه، باید به معنای آن توجه کرد و در جایی استفاده شود که مفهوم آن به درستی منتقل شود.

در نهایت، رعایت این نکات کمک می‌کند تا کلمه "هبیر" در متون فارسی به درستی و با معنی مناسب به کار رود.

1. هبیر، یک کلمه‌ی قدیمی است که در زبان فارسی به معنای ترس و وحشت استفاده می‌شود.
2. در داستان‌های قدیمی، شخصیت‌ها معمولاً به دنبال هبیر و ترس از موجودات ناشناخته بودند.
3. نویسنده با توصیف‌های شیوا و گیرا، احساس هبیر را به خوبی در ذهن خواننده به تصویر کشید.