کلمه «هزبر» در زبان فارسی به معنای «خشن» یا «وحشی» استفاده می‌شود و از نظر نگارشی و دستوری به قواعد زیر توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: کلمه «هزبر» باید به همین شکل و با املای صحیح نوشته شود.
2. نوع کلمه: «هزبر» یک صفت است و باید به گونه‌ای بکار رود که مناسب با اسم مورد نظر باشد. مثلاً: «هزبر بودن یک حیوان» یا «هزبر و خطرناک».
3. ترکیب با اسم‌ها: این کلمه معمولاً با اسم‌های حیوانات یا اشیاء مرتبط با خشونت و خشم کاربرد دارد، مانند «هزبر پسر» یا «هزبر و درنده».
4. جنس و عدد: صفت‌های فارسی معمولاً به جنس و عدد اسم‌های خود تطبیق می‌دهند. مثلاً «هزبران» برای جمع «هزبر» و «هزبرانه» می‌تواند برای ذکر حالت یا مبالغه استفاده شود.

در نهایت، به هنگام استفاده از این کلمه توجه داشته باشید که در متن‌های ادبی و رسمی بخصوص به معنای لطیف و نه به معنای مستقیم و خشن آن دقت کنید.

1. هزبر در فرهنگ لغت به معنای فردی با روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر و پرانرژی است.
2. در داستان‌های قدیمی، قهرمانان معمولاً به عنوان هزبر معرفی می‌شوند که هیچ‌گاه تسلیم نمی‌شوند.
3. او با هزبر و شجاعت خود توانست بر چالش‌های بزرگ زندگی فائق آید.