کلمه "ودیعی" در زبان فارسی به عنوان یک اصطلاح حقوقی استفاده می‌شود و به معنای چیز امانت‌گذار یا امانت‌دار است. در بررسی نگارشی و قواعد مربوط به کلمه "ودیعی" می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. املا: کلمه "ودیعی" به همین شکل نوشته می‌شود و نباید حروف آن جابه‌جا شوند.

2. نوع کلمه: "ودیعی" به عنوان صفت یا اسم (بسته به context) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3. نحو: می‌تواند در جملات به عنوان صفت برای توصیف اشیاء یا امور دیگری که به امانت مربوط هستند، به کار رود. مثلاً: "این کتاب ودیعی به من داده شده است."

4. سازگاری: در جملات، "ودیعی" می‌تواند با دیگر اسم‌ها و صفات به راحتی ترکیب شود، ولی باید توجه داشت که همخوانی معنایی با کلمه‌های دیگر داشته باشد.

5. پیوستگی: در نگارش، به ویژه در متون رسمی و حقوقی، باید از استفاده نادرست و غیررسمی این کلمه اجتناب کرد و به معانی دقیق آن احترام گذاشت.

در کل، توجه به قواعد نگارشی و نحوی می‌تواند کمک کند تا کلمه "ودیعی" به درستی در متن‌ها و جملات به کار رود. اگر سوال خاصی در مورد کاربرد آن دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!