واژه "وشتاسب" (که در متون قدیمی به صورت "وزتاسب" یا "واشتاسب" هم نوشته شده است) نام یک شخصیت تاریخی و افسانه‌ای در ادبیات و تاریخ ایران است. برای نگارش این کلمه باید به چند نکته توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: در تمامی متون، نام "وشتاسب" باید به طور دقیق و با رعایت حروف و نگارش صحیح آن نوشته شود.

2. نماد و ویژگی‌ها: در ادبیات فارسی، وشتاسب به عنوان یک پادشاه و شخصیت مثبت شناخته می‌شود، بنابراین توصیف او باید به درستی منعکس کننده این ویژگی‌ها باشد.

3. پیوستگی و انسجام: در جملاتی که نام وشتاسب آورده می‌شود، باید دقت کرد که جملات با هم پیوسته و دارای معنا باشند. مثلاً "وشتاسب، پادشاه ایران، در زمان خودش یکی از بهترین حاکمان تاریخ بود."

4. جواز استفاده: اگر در متون علمی و تحقیقاتی از نام وشتاسب استفاده می‌شود، باید به منابع معتبر اشاره شود. بنابراین، نوشتن "وشتاسب" باید همیشه همراه با اطلاعات کافی دربارهٔ شخصیتی که به آن اشاره می‌شود، باشد.

5. تداخل با واژه‌های مشابه: باید توجه کرد که وشتاسب با واژه‌های دیگری چون "استاسب" یا "ویشتاسب" اشتباه نشود. تا تأثیر منفی بر روی فهم معنا نگذارد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و با دقت از کلمه "وشتاسب" در نوشتار استفاده کرد.