ابرار

کلمه "ابرار" در زبان فارسی به معنای افراد نیکوکار و خوب است و در ادبیات دینی و اسلامی کاربرد دارد. این کلمه به صورت خاص به کسانی اطلاق می‌شود که در کارهای نیک و اعمال صالح سرامد هستند.

قواعد نگارشی و نوشتاری برای کلمه "ابرار":

1. نقطه‌گذاری: در متن‌های صرفاً نوشتاری، نیازی به نوشتن نقطه خاصی در پایان این کلمه نیست مگر اینکه به عنوان یکی از جملات دیگر در متن استفاده شود.

2. نوع نوشتار: کلمه باید با حروف فارسی نوشته شود و در صورت استفاده به زبان انگلیسی، می‌توان آن را به صورت "Abrar" نوشت.

3. تلفظ: تلفظ صحیح کلمه "ابرار" به صورت "abrār" است، با تأکید بر حرف "ر".

4. استفاده از کلمه: این کلمه معمولاً در متن‌های ادبی، مذهبی و دانشگاهی کاربرد دارد و باید در محتوای مناسب قرار گیرد.

5. جمع: "ابرار" به صورت جمع است و اگر بخواهید به صورت مفرد اشاره کنید باید از "بار" یا "نیکوکار" استفاده کنید.

6. نحوه استفاده در جملات: می‌توان از کلمه "ابرار" در جملات به عنوان فاعل، مفعول و یا در قید به کار برد. به عنوان مثال:
   • "ابرار در روز قیامت مورد رحمت قرار خواهند گرفت."
   • "اعمال نیک ابرار همیشه مورد توجه خداوند است."

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "ابرار" را به درستی در نوشتار خود به کار ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "ابرار" در جمله ها آورده شده است:

1. ابرار در روز قیامت به نعمت‌های بهشتی دست می‌یابند.
2. او همیشه به کمک دیگران می‌شتابد و این نشان‌دهنده‌ی صفات ابرار است.
3. قرآن مجید به توصیف ویژگی‌های ابرار و نیکوکاران پرداخته است.
4. در مراسم دعا، جمعی از ابرار گرد هم آمده بودند تا برای همدیگر آرزوی سلامتی کنند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا می‌خواهید که در زمینه خاصی استفاده شود، لطفاً بفرمایید!