کلمه "ابهت" در زبان فارسی به معنای عظمت، بزرگی و وقار است. این کلمه به‌خصوص برای توصیف شخصیت یا ویژگی‌های خاص یک فرد به کار می‌رود. در ادامه به برخی از نکات نگارشی و قواعد فارسی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

۱. جنس کلمه: "ابهت" یک اسم است و به معنای عظمت و شکوه به کار می‌رود. این کلمه مؤنث است.

۲. تراكيب وابسته: می‌توان "ابهت" را با صفت‌ها و قیدها ترکیب کرد. به عنوان مثال:

• ابهت خاص
• ابهت فراوان

۳. سازگاری با افعال: این کلمه معمولاً با افعالی همچون "داشتن"، "نشان دادن" و "بروز دادن" استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

• او ابهت خاصی دارد.
• ابهت او در جمع محسوس بود.

۴. استفاده در اشعار و ادبیات: کلمه "ابهت" به‌خاطر معانی عمیق و تجلی آن در شخصیت‌ها، به‌خصوص در شعر و نثر ادبی به‌وفور به کار رفته است.

۵. نکات نگارشی:

• "ابهت" به صورت جدا نوشته می‌شود و نباید به صورت ملحق یا ترکیب با دیگر کلمات یا حروف بیاید.
• توجه به فضای معنایی در جمله حائز اهمیت است تا از کنایه و تمثیل به‌درستی استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به شکل مؤثری از کلمه "ابهت" در نوشتار و گفتار خود بهره ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ابهت" در جمله‌های مختلف آورده شده است:

1. شخصیت او به قدری قدرتمند بود که هر بار وارد اتاق می‌شد، ابهت او همه را تحت تأثیر قرار می‌داد.
2. سکوت و ابهت کوهستان در صبحگاه حس شگفت‌انگیزی به ما می‌داد.
3. هنگامی که رهبر گروه به سخنرانی پرداخت، ابهت او باعث شد که همه به دقت به او گوش دهند.
4. نگاه عمیق او و ابهت بی‌نظیرش در صحنه، همه را مجذوب خود کرد.
5. موزه با طراحی خاص و ابهت آثار تاریخی‌اش، بازدیدکنندگان را شگفت‌زده کرد.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!