کلمه "تفکیک" در زبان فارسی به معنای جدا کردن یا تقسیم کردن است. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش مرتبط، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه نوشتار: کلمه "تفکیک" به صورت صحیح باید با "ت" و "ف" و "ک" و "ی" و "ک" نوشته شود. املای آن "تفکیک" است.

2. نوع کلمه: "تفکیک" یک اسم است. می‌تواند به عنوان اسم مصدر نیز مورد استفاده قرار گیرد.

3. صرف و نحو:

   • در جملات مختلف می‌توان از این کلمه به شکل‌های مختلف استفاده کرد. به‌عنوان مثال:
     • "تفکیک وظایف میان اعضای تیم ضروری است."
     • "ما باید این مسائل را به تفکیک بررسی کنیم."

4. پیشوند و پسوند: "تفکیک" می‌تواند با پیشوندها و پسوندهای مختلف ترکیب شود؛ به‌عنوان مثال:

   • "تفکیک‌پذیر" به معنای "قابل تفکیک".
   • "تفکیک‌شده" به معنای "جداییافته".
5. به‌کارگیری در متون: این کلمه معمولاً در متون علمی، حقوقی و مدیریتی برای اشاره به فرآیند جداسازی یا دسته‌بندی اطلاعات یا موارد مختلف استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و مؤثر از کلمه "تفکیک" در جملات و متون فارسی استفاده نمایید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تفکیک" در جملات آورده شده است:

1. تفکیک بین حق و ناحق در مسائل اجتماعی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
2. برای بهبود کارایی، لازم است که تفکیک روشنی بین وظایف هر یک از اعضای تیم داشته باشیم.
3. در این پروژه، تفکیک مراحل به ما کمک خواهد کرد تا به صورت منظم پیش برویم.
4. تفکیک روندهای طبیعی و مصنوعی در محیط زیست می‌تواند به ما در مدیریت منابع کمک کند.
5. مدیران باید توانایی تفکیک اولویت‌ها را داشته باشند تا به بهترین نحو تصمیم‌گیری کنند.

اگر مثال‌های بیشتری خواستید، لطفاً بفرمایید!