کلمه "تنجش" در زبان فارسی به معنای "کپک" یا "پوسیدگی" است و معمولاً در زمینه‌های پزشکی، غذایی یا زیست‌شناسی استفاده می‌شود. در اینجا به قواعد نگارشی و زبان‌شناسی این کلمه می‌پردازیم:

1. نحو و دستور زبان: "تنجش" یک اسم است و به عنوان اسم می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا نام مکان در جملات مختلف استفاده شود.

2. نقطه‌گذاری: در متون فارسی، پس از استفاده از کلمه "تنجش" اگر جمله ادامه پیدا کند، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد. مثلاً:

   • "تنجش می‌تواند باعث ایجاد بیماری‌های مختلف شود."

3. جمع‌سازی: در فارسی برای جمع بستن اسم‌ها، معمولاً از "-ها" یا "-گان" استفاده می‌شود. برای "تنجش" می‌توانیم بگوییم "تنجش‌ها".

4. هم‌نشینی با دیگر واژه‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود. مثلاً:

   • "تنجش غذایی" یا "تنجش میکروبی" برای توصیف نوع خاصی از تنجش.
5. استفاده در جملات:
   • جمله: "تنجش غذایی می‌تواند سلامت افراد را به خطر بیندازد."
   • جمله: "تنجش در میوه‌ها معمولاً به دلیل شرایط نامناسب نگهداری ایجاد می‌شود."

اگر منظور شما از "تنجش خارجی" معنای خاصی باشد یا از اصطلاح خاصی استفاده شود، لطفاً توضیح بیشتری بدهید تا بتوانم بهتر کمک کنم.