کلمه "جدایی" در زبان فارسی به معنای فاصله گرفتن یا ترک کردن است. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، چند نکته و قاعده نگارشی وجود دارد:

1. علوم نحوی:

   • "جدایی" به عنوان اسم، می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول و ... در جملات به کار رود. به عنوان مثال:
     • "جدایی او برای من سخت است." (فاعل)
     • "من از جدایی او رنج می‌برم." (مفعول)

2. نقطه‌گذاری:

   • وقتی "جدایی" در جملات به کار می‌رود، نقطه‌گذاری صحیح بر مفهوم جمله تأثیر دارد.
   • مثلاً: "جدایی که بر اثر جدل ایجاد شده، جای تأسف دارد."

3. انسجام واژگانی:

   • به کار بردن کلمه "جدایی" در کنار واژه‌های مرتبط مانند "عشق"، "دوستی" و "محبت" برای ایجاد یک مفهوم کلی و عمیق‌تر می‌تواند مفید باشد.
   • مثلاً: "جدایی در عشق می‌تواند احساسات عمیق‌تری را برانگیزد."

4. قواعد املایی:

   • کلمه "جدایی" از دو بخش "جد" و "ایی" تشکیل شده است. به یاد داشته باشید که املای آن به صورت "جدایی" با "ی" پایانی است و نباید به‌اشتباه "جدائی" نوشته شود.
5. فعل‌های مرتبط:
   • در جملات می‌توانید از افعال مرتبط با "جدایی" نیز استفاده کنید. به عنوان مثال:
     • "جدایی از او مرا غمگین کرد."

با رعایت این نکات، می‌توان به‌خوبی از کلمه "جدایی" در نوشتار و سخنوری استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "جدایی" در جملات آورده شده است:

1. جدایی از دوستانم در سفر طولانی برایم دشوار بود.
2. آن دو پس از سال‌ها زندگی مشترک، تصمیم به جدایی گرفتند.
3. جدایی و فاصله جغرافیایی نتوانست عشقشان را کاهش دهد.
4. این کتاب به بررسی اثرات جدایی در روابط انسانی می‌پردازد.
5. او با احساس جدایی عمیق از خانواده‌اش به یک کشور دیگر مهاجرت کرد.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!