کلمه "چراغ آویز" در زبان فارسی به معنای چراغی است که به صورت آویز از سقف یا پنجره معلق است. برای نوشتن و استفاده از این کلمه، باید به چند نکته نگارشی و دستوری توجه کرد:

1. ترکیب دو کلمه: "چراغ" و "آویز" هر دو اسم هستند و در کنار هم به یک مفهوم واحد اشاره می‌کنند. در استفاده از این ترکیب، بهتر است برای وضوح بیشتر از فاصله میان کلمات استفاده کرد.

2. غلط‌های متداول: برخی ممکن است به اشتباه از "چراغ‌آویز" (با خط تیره) استفاده کنند. در فارسی معاصر، این ترکیب به صورت دو واژه جدا نوشته می‌شود.

3. نقطه‌گذاری: زمانی که "چراغ آویز" بخشی از یک جمله است، باید به قواعد نقطه‌گذاری در آن جمله توجه کرده و در صورت نیاز از ویرگول، نقطه و سایر نشانه‌های نگارشی به درستی استفاده کرد.

4. توافق با صفت‌ها: اگر "چراغ آویز" به عنوان یک صفت در جملات به کار رود، نکته مهم این است که این ترکیب باید با اسم‌هایی که به آن‌ها اشاره می‌شود، از نظر عدد و جنس (مؤنث یا مذکر) همخوانی داشته باشد. مثال:

   • این چراغ ‌آویز زیباست. (مؤنث)
   • این چراغ‌های آویز جدید را نگاه کن. (جمع)
5. استفاده در مکالمات و متون: در مکالمات رسمی و غیررسمی، "چراغ آویز" به شکل طبعاً رایج استفاده می‌شود؛ اما در نوشته‌های تخصصی یا هنری، ممکن است به توصیف دقیق‌تر و زیبا‌تر این واژه بپردازیم.

به‌طور کلی، رعایت این نکات به بهبود نگارش و گفتار شما کمک خواهد کرد.