کلمه "حدنگاری" به معنی تعیین حدود و مرزها، به ویژه در زمینه زمین‌شناسی و جغرافیا، استفاده می‌شود. در موارد نگارشی و قواعد فارسی، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. املا: کلمه "حدنگاری" به صورت صحیح با املای مشروح و بدون فاصله نوشته می‌شود.

2. ترکیب‌سازی: این کلمه از ترکیب "حد" (مرز) و "نگاری" (عمل یا فرایند نوشتن یا ثبت) ساخته شده است. بنابراین، می‌توان آن را به عنوان یک نام فعل یا اسم مأخوذ در نظر گرفت.

3. صرف و نحو: در جملات، می‌توان این کلمه را به عنوان اسم استفاده کرد. برای مثال:

   • "حدنگاری در تعیین مرزهای ملکی بسیار اهمیت دارد."
   • "گزارش‌های حدنگاری به وضوح مرزها را نشان می‌دهند."

4. علامت‌گذاری: در انتهای جملات، مانند دیگر کلمات، "حدنگاری" باید بدون هیچ علامت خاصی (غیر از نقطه یا ویرگول) نوشته شود.

5. توجه به سبک و سیاق: هنگام نوشتن متن‌های رسمی، به کار بردن "حدنگاری" باید با توجه به موضوع و زمینه اهمیت داشته و در جای مناسب و صحیح قرار گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "حدنگاری" به درستی و در متن‌های مختلف استفاده کرد.