کلمه "خلأ واژگانی" به معنای کمبود یا فقدان واژه‌ها در یک زبان یا گفتمان مشخص است. اصول نگارشی و قواعدی که می‌توان برای این ترکیب در نظر گرفت به شرح زیر است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "خلأ" و واژه "واژگانی" باید به درستی نوشته شوند. "خلأ" به معنای فضای خالی و "واژگانی" به معنای مربوط به واژه‌ها و اصطلاحات است.

2. استفاده از فاصله: در نوشتار فارسی، لازم است بین "خلأ" و "واژگانی" فاصله گذاشته شود تا مفهوم ترکیب کاملاً روشن شود.

3. حروف بزرگ: در صورتی که "خلأ واژگانی" عنوان یک مقاله یا فصل باشد، می‌توان به کاربرد حروف بزرگ در ابتدای کلمات توجه کرد (به عنوان مثال "خلأ واژگانی").

4. ساختار جملات: وقتی از "خلأ واژگانی" در جملات استفاده می‌کنید، به ساختار صحیح جملات توجه کنید و سعی کنید جمله‌ها به گونه‌ای نگاشته شوند که مفهوم واضح و روشنی داشته باشند.

5. آوردن مثال: برای روشن‌تر شدن مفهوم، می‌توانید از مثال‌ها یا توضیحات اضافی استفاده کنید تا بهتر مفهوم "خلأ واژگانی" واضح شود.

به عنوان مثال:

• "تحقیقات نشان می‌دهد که در برخی حوزه‌ها مانند روانشناسی، خلأ واژگانی وجود دارد که می‌تواند بر فهم مردم تأثیر منفی بگذارد."

با رعایت این اصول، می‌توان به شکل موثری از "خلأ واژگانی" در متن‌ها استفاده کرد.