کلمه "خودکار" در زبان فارسی به معنای قلمی است که خود به خود جوهر را به نوک خود می‌رساند. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستور زبان مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتن به صورت ترکیبی: "خودکار" به عنوان یک کلمه‌ی مرکب از دو جزء "خود" و "کار" شکل گرفته است. در نوشتن این کلمه باید به صورت به هم چسبیده نوشته شود.

2. چندمعنایی: این کلمه علاوه بر معنی قلم خودکار، می‌تواند به معنای "اتوماتیک" یا "خودکار" در برخی زمینه‌ها نیز به کار رود.

3. نقش‌های دستوری: "خودکار" می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود و در جملات به عنوان فاعل یا مفعول بیاید. مثلاً:

   • فاعل: "خودکار در میز است."
   • مفعول: "من خودکار را برداشتم."

4. جمع‌سازی: جمع این کلمه به صورت "خودکارها" است. برای مثال: "من دو خودکار با خود دارم."

5. حالت‌های دیگر: در زبان فارسی، ممکن است کلمه "خودکار" در حالتی تلفظ یا کاربرد متفاوتی پیدا کند، مانند صفت یا قید.

6. استفاده در عبارات و اصطلاحات: این کلمه در عبارات مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، مثل "خودکار نوشتن" یا "خودکار رنگی".

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "خودکار" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "خودکار" در جمله آورده شده است:

1. من همیشه یک خودکار در کیفم دارم تا در صورت نیاز یادداشت بردارم.
2. پس از امتحان، خودکارم را روی میز کلاس فراموش کردم.
3. معلم از دانش‌آموزان خواست که خودکارهایشان را برای نوشتن جواب‌ها بیاورند.
4. این خودکار جدیدی که خریدم بسیار نرم و روان می‌نویسد.
5. هنگام نوشتن مقاله، خودکار رنگی برای تزیین متن استفاده کردم.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!