در زبان فارسی، کلمه "خوشنویسی" به معنای هنر قلم‌زنی و نوشتن زیبا است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، چند نکته‌ی نگارشی و قواعد عمومی وجود دارد:

1. نقطه‌گذاری: اگر کلمه "خوشنویسی" در ابتدای جمله باشد، باید با حروف بزرگ آغاز شود: "خوشنویسی هنر زیبایی است."

2. تلفظ: این کلمه، سه بخش دارد: خوش - نویس - ی. در تلفظ صحیح، هر بخش باید به وضوح بیان شود.

3. ترکیب و ساختار: "خوشنویسی" به عنوان یک اسم مرکب در فارسی تشکیل شده است. بخش "خوش" به معنای زیبا و "نویسی" به معنای نوشتن است.

4. مطابقت با افعال و صفات: زمانیکه از این کلمه در جملات استفاده می‌کنید، باید توجه کنید که به طور صحیح با دیگر اجزای جمله مطابقت داشته باشد: "او در خوشنویسی بسیار ماهر است."

5. استفاده از الفاظ تاثیرگذار: در توصیف این هنر، می‌توان از صفاتی مانند "زیبا"، "هنرمندانه" و "بی‌نظیر" استفاده کرد: "خوشنویسی ایرانی از زیبایی منحصر به فردی برخوردار است."

6. نگارش: هنگامی که در متون رسمی یا ادبی از این کلمه استفاده می‌کنید، به قواعد نگارش صحیح و به‌کارگیری عبارات مرتبط توجه کنید: "این اثر خوشنویسی او نمونه‌ای از هنر اصیل ایرانی است."

با رعایت این نکات می‌توان به طور مؤثر و صحیح از کلمه "خوشنویسی" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خوشنویسی" آورده شده است:

1. خوشنویسی هنر زیبا و دقیق نوشتن است که نیاز به تمرین و صبر دارد.
2. او در کلاس‌ خوشنویسی شرکت کرده تا مهارت‌های خود را در این هنر توسعه دهد.
3. آثار خوشنویسی او به دلیل خط زیبا و منحصر به فردش در نمایشگاه مورد تحسین قرار گرفت.
4. خوشنویسی فارسی به عنوان یکی از هنرهای سنتی، تاریخچه بسیار غنی‌ای دارد.
5. کتاب‌های خوشنویسی می‌توانند به علاقمندان کمک کنند تا تکنیک‌های مختلف این هنر را بیاموزند.