«خیشومی بودن» یک ترکیب است که به طور کلی به معنای داشتن ویژگی‌های خاص یا رفتارهایی مرتبط با خیشوم می‌باشد. برای نگارش درست این عبارت و رعایت قواعد فارسی و نگارشی، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. استفاده از نقل قول و افعال مناسب: اگر این اصطلاح در یک متن علمی یا توصیفی به کار می‌رود، باید با دقت و با توجیه لازم شرح داده شود.

2. عدم تکرار: در صورتی که بعد از بیان این عبارت، مجدداً به آن اشاره می‌شود، لازم است از ضمایر مناسب استفاده کنید تا تکرار نشود.

3. نکات نگارشی:

   • اگر این کلمه بخواهد به عنوان اسم یا صفت به کار برود، باید به طرز صحیحی به فعل‌ها و جملات مرتبط پیوسته شود.
   • در کنار این کلمه ممکن است لازم باشد از قیدها استفاده کنید تا معنای آن را بیان کنید (مثلاً: «او به طرز خیشومی‌بودن، عمل کرد»).

4. ساختار زبان فارسی: در نوشتن باید دقت شود که ترکیب‌های دیگر نیز همراه با این کلمه، با ساختار طبیعی زبان فارسی هماهنگی داشته باشند.

5. فعل و فاعل: هنگام استفاده از این ترکیب باید به تطابق فاعل و فعل توجه شود تا جمله از لحاظ نحوی صحیح باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «خیشومی بودن» به طور صحیح در متون فارسی استفاده کنید.