کلمه "درخودماندگی" یک واژه‌ ترکیبی است که از سه قسمت اصلی تشکیل شده است: «در»، «خود» و «ماندگی». این کلمه به معنای حالتی است که فرد در خود غرق شده و از محیط بیرونی جدا می‌شود. در اینجا چند نکته در مورد قاعده‌های فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه ارائه می‌دهم:

1. نحوه نوشتن: این واژه به صورت یکجا و بدون فاصله نوشته می‌شود.

2. علامت‌گذاری: اگر این کلمه در جملات به کار می‌رود و نیاز به تفکیک دارد، می‌توان از ویرگول یا سایر نشانه‌های نگارشی استفاده کرد، اما خود کلمه به صورت ترکیبی نوشته می‌شود.

3. جنس کلمه: "درخودماندگی" اسم بوده و به حالتی اشاره دارد. بنابراین می‌توان از آن در جملات به عنوان فاعل یا مفعول استفاده کرد.

4. ترکیب معنایی: مفهوم کلمه از ترکیب اجزای آن نشأت می‌گیرد؛ به این ترتیب که «خود» به فرد اشاره دارد و «ماندگی» به حالتی که فرد در آن قرار دارد. بنابراین در متن‌ها باید توجه شود که بافت جملات این معنا را منتقل کند.

5. نحوه استفاده در جملات: در استفاده از این کلمه باید دقت کنید که مناسب با بقیه ساختار جمله باشد. به عنوان مثال:
   • "او در حالت درخودماندگی به افکارش فرو رفته بود."

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "درخودماندگی" به صورت صحیح و مؤثر در نوشتار استفاده کرد.