کلمه "درمانگر" در زبان فارسی به معنای کسی است که در فرایند درمان و بهبود وضعیت جسمی یا روانی فردی نقش دارد. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. جدا کردن اجزا: "درمان" و "گر" دو جزء اصلی این کلمه هستند که "درمان" به معنای فرایند بهبودی و "گر" به معنای فردی است که نقش خاصی در این فرایند دارد.

2. نحوه نگارش: این کلمه در متن‌های رسمی و غیررسمی به صورت استاندارد "درمانگر" نوشته می‌شود و به هیچ وجه نباید آن را به صورت جدا یا با فاصله نوشت.

3. نکته‌های نگارشی:

   • در فواصل مختلف ممکن است از این کلمه به صورت‌های مختلفی مانند "درمانگران" (جمع) استفاده شود.
   • همچنین در متون خاص ممکن است به ارتباط بین "درمانگر" و زمینه‌های مختلف (مثل روان‌درمانگر، پزشک درمانگر، و ...) اشاره شود که باید این عبارات با دقت به کار روند.

4. علامت‌گذاری: اگر این کلمه در انتهای جمله بیاید، باید نسبت به نگارش درست علائم نگارشی دقت شود. مثلاً: "دکتر یک درمانگر مجرب است."

5. استفاده از حروف بزرگ: معمولاً "درمانگر" به صورت با حروف کوچک نوشته می‌شود، مگر اینکه در ابتدای جمله یا بخشی از عنوان باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان به صورت درست از کلمه "درمانگر" در نگارش‌های فارسی استفاده کرد.

1. درمانگر به بیماران کمک می‌کند تا با مشکلات روانی خود بهتر کنار بیایند.
2. او هر هفته به درمانگر خود مراجعه می‌کند تا از تکنیک‌های جدید مشاوره بهره‌مند شود.
3. درمانگر با گوش دادن به بیماران، به آن‌ها احساس امنیت و آرامش می‌دهد.