واژه "اجباری" یکی از کلمات پرکاربرد در زبان فارسی است و قواعد خاصی برای استفاده، نگارش و تلفظ آن وجود دارد که به شرح زیر است:

1. قواعد نگارشی:

• نقطه‌گذاری: در جملات، بسته به محل قرارگیری این کلمه، ممکن است به ویرگول یا از دیگر نشانه‌های نگارشی نیاز باشد.
• حروف بزرگ: "اجباری" در آغاز جمله یا در عنوان‌ها ممکن است با حرف بزرگ نوشته شود.

2. قواعد دستوری:

• مفرد و جمع: "اجباری" به صورت جمع نیز به کار می‌رود. به عنوان مثال: "قوانین اجباری".
• کاربرد: این کلمه به صورت صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف موضوعاتی استفاده می‌شود که لازم‌الاجرا و بدون اختیار هستند.

3. استفاده در جملات:

• مثال 1: "حضور در کلاس‌های آموزشی برای تمامی کارکنان اجباری است."
• مثال 2: "این مقررات اجباری در تمامی سازمان‌ها قابل اجراست."

4. مترادف و متضاد:

• مترادف‌ها: لازم، ضروری.
• متضادها: اختیاری، غیر الزامی.

5. نکات تلفظ:

• تلفظ صحیح این کلمه "اجباری" است که می‌تواند بسته به لهجه یا نحوه بیان متفاوت باشد، اما به‌طور کلی به همین صورت تلفظ می‌شود.

6. قواعد مرتبط با ترکیبات:

• "اجباری" معمولاً با اسامی دیگر ترکیب می‌شود. مثلاً "قانون اجباری"، "شرایط اجباری" و غیره.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "اجباری" به درستی و به شیوه‌ای صحیح استفاده کرد.

1. حضور در جلسه‌ی فردا برای همه کارمندان اجباری است.
2. وی تصمیم گرفت تا دوره‌های آموزشی اجباری را با دقت بیشتری دنبال کند.
3. رعایت قوانین رفت و آمد در این منطقه، به‌طور اجباری برای همه ساکنان الزامی است.