"دوگانه‌گویی" به معنای بیانی است که در آن فرد به دو نظر یا رفتار متضاد اشاره می‌کند. در زبان فارسی و نگارش رسمی، برای استفاده و نگارش کلمه "دوگانه‌گویی" قواعد خاصی وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: این کلمه باید به صورت متصل و بدون فاصله نوشته شود، یعنی «دوگانه‌گویی».

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "دوگانِ‌گویی" است، با تأکید بر بخش اول.

3. استفاده در جمله: این کلمه معمولاً در متون ادبی یا تحلیلی به کار می‌رود. برای مثال: "دوگانه‌گویی در گفتار برخی افراد، موجب ایجاد ابهام در برداشت‌ها می‌شود."

4. نقطه‌گذاری: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد. به عنوان مثال: "او در سخنرانی خود به دوگانه‌گویی و تناقضات در سیاست‌های اقتصادی اشاره کرد."

5. معنای مفهوم: هنگام بیان دوگانه‌گویی، ممکن است به تضادها یا عدم ثبات در رفتار یا فکر اشار کنید. این کلمه معمولاً به نقد و تحلیل رفتارهای انسانی کاربرد دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از "دوگانه‌گویی" به‌درستی در نگارش‌های خود استفاده کنید.