"دیوار توخالی" یک عبارت است که به معنای دیواری است که هیچ ماده یا بستری درون خود ندارد و به صورت توخالی است. در استفاده از این عبارت، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. ساختار نحوی: در این عبارت، "دیوار" نام (یا اسم) و "توخالی" صفت است. در زبان فارسی، معمولاً صفت پس از اسم می‌آید، که در این مورد نیز رعایت شده است.

2. فاصله گذاری: بین دو واژه "دیوار" و "توخالی" باید یک فاصله وجود داشته باشد. بنابراین، نوشتار صحیح آن به صورت "دیوار توخالی" است.

3. نگارش و املای صحیح: املای واژه‌ی "توخالی" نیز صحیح است و نیازی به فاصله‌گذاری بین "تو" و "خالی" نیست.

4. علامت‌گذاری: اگر این عبارت بخشی از یک جمله باشد، باید به علامت‌های نگارشی توجه کنید. برای مثال: "این دیوار توخالی است."

5. کاربرد: این عبارت ممکن است در متون توصیفی، علمی یا حتی مجازی به کار رود. می‌توان از آن برای اشاره به دیواری با طراحی خاص یا به‌عنوان مجازی برای توصیف وضعیتی که در آن چیزی وجود ندارد، استفاده کرد.

به طور کلی، نگارش و استفاده از عبارت "دیوار توخالی" ساده است و تنها نیاز به رعایت قواعد اصلی زبان فارسی دارد.