کلمه "رُخ نمایی" از دو بخش "رُخ" و "نمایی" تشکیل شده است. در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی آن می‌پردازیم:

1. جزء "رُخ": این کلمه به معنای "چهره" یا "صورت" است و در زبان فارسی معمولاً به صورت مذکر به کار می‌رود.

2. جزء "نمایی": این کلمه به معنای "نمود" یا "پدیده‌ای که نشان داده می‌شود" است. در اینجا به زبانی توصیفی اشاره دارد که به نمایش یا نشان دادن یک چیز اشاره می‌کند.

3. قواعد واژه‌سازی: ترکیب این دو بخش به نوعی یک نام فعل یا واژه توصیفی را ایجاد می‌کند که به مفهومی خاص اشاره دارد. در مواردی ممکن است به معنای "به نمایش گذاشتن چهره" و یا "ظاهر شدن" در یک زمینه خاص اشاره داشته باشد.

4. نوشتار: واژه "رُخ نمایی" با فاصله میان دو جزء نوشته می‌شود و در نگارش باید توجه داشت که عموماً دو جزء به هم تمتد می‌شوند.

5. تلفظ: در تلفظ این واژه، تأکید بر روی بخش اول آن (“رُخ”) بیشتر است.

نهایتاً، در متون رسمی و ادبی، این ترکیب می‌تواند برای توصیف حالتی خاص و معنایی عمیق‌تر استفاده شود، بنابراین بسته به بافت و محتوی ممکن است معنی و ارزش ادبی خاصی داشته باشد.