رُخ نمودی

کلمه «رخ نمودی» ترکیبی است از دو جزء: «رخ» و «نمود». در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازم:

1. معنا: در این ترکیب، «رخ» به معنای صورت یا چهره است و «نمود» از فعل «نمودن» به معنای نشان دادن یا نمایان کردن است. بنابراین «رخ نمودی» به معنای نشان دادن چهره است.

2. استفاده در جملات: این ترکیب می‌تواند در جملات توصیفی یا ادبی به کار رود. به عنوان مثال: «او با خنده‌ای دلنشین، رخ نمودی از خود را به نمایش گذاشت.»

3. نگارش: در نوشتن این ترکیب، باید توجه داشت که بین دو واژه فاصله وجود دارد و هر دو واژه با حروف صحیح و بدون اشتباه املایی نوشته شوند.

4. قواعد صرف و نحو: در این ترکیب، «رخ» به عنوان اسم و «نمودی» به عنوان یک فعل در زمان ماضی به کار رفته است. توجه به تناسب واژه‌ها و هماهنگی آن‌ها در جمله اهمیت دارد.

5. تلفظ: تلفظ صحیح این عبارت به صورت جداگانه برای هر واژه است و باید به وزن و لحن جملات توجه شود.

در نهایت، این ترکیب در متون ادبی و شعری به وفور استفاده می‌شود و می‌تواند به زیبایی متن بیفزاید.