استبدادی

کلمه "استبدادی" از دو بخش "استبداد" و پسوند صفت‌ساز "ی" تشکیل شده است. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه و کاربرد آن اشاره می‌شود:

1. معنی کلمه: "استبدادی" صفتی است که به معنای مربوط به استبداد یا خودکامگی است. به طور کلی به نظام‌ها یا رفتارهایی اطلاق می‌شود که در آن‌ها قدرت به‌طور نامحدود و بدون نظارت یا کنترل اعمال می‌شود.

2. نحو و ترکیب:

   • "استبداد" یک اسم است و وقتی به شکل "استبدادی" تغییر می‌کند، به صفت تبدیل می‌شود.
   • این کلمه به عنوان صفت می‌تواند قبل از اسم‌هایی از قبیل "حکومت"، "رژیم" یا "سیاست" قرار بگیرد: مثلاً "حکومت استبدادی".

3. علامت‌گذاری:

   • هنگام نوشتن، به قواعد نگارشی توجه کنید. از ویرگول‌ها و نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید تا جملات واضح‌تر و قابل فهم‌تر باشند.
   • کلمه "استبدادی" باید به درستی نوشته و بدون غلط املایی استفاده شود.

4. مفاهیم مرتبط:

   • توجه به مفاهیم و واژه‌های مرتبط نیز مهم است. کلماتی مانند "دموکراسی"، "آزادی"، "خودکامگی" و "سرکوب" می‌توانند در متن‌هایی که به "استبدادی" پرداخته می‌شود، مورد استفاده قرار گیرند.

5. استفاده در جمله:

   • مثال: "رژیم‌های استبدادی معمولاً به سرکوب مخالفان سیاسی می‌پردازند."
6. قواعد صرفی و نحوی:
   • این کلمه به عنوان یک صفت باید با اسم‌های مذکر یا مؤنث هماهنگ شود، به همین خاطر ممکن است به شکل "استبدادی" (مؤنث) یا "استبدادی‌تر" (در مقایسه) به کار رود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "استبدادی" به صورت درست و مؤثر در نوشته‌ها و مباحثات خود استفاده کنید.

1. نوعی از حکومت که در آن قدرت به شکل استبدادی در دست یک فرد یا گروه خاص متمرکز شده است، معمولاً با سرکوب مخالفان همراه است.
2. رفتار استبدادی در خانواده‌ها می‌تواند به کاهش اعتماد به نفس و استقلال فرزندان منجر شود.
3. تاریخ ایران پر از نمونه‌های حکومت‌های استبدادی است که در طول سال‌ها مردم را به مبارزه و اعتراض وادار کرده‌اند.