کلمه "زبان‌های هم‌خانواده" از چند بخش تشکیل شده است و در نگارش آن باید به نکات زیر توجه کرد:

1. فاصله‌گذاری: در کلمه "هم‌خانواده" بین "هم" و "خانواده" علامت فاصله (خط تیره) قرار می‌گیرد. این نشانه به معنای ارتباط معنایی بین دو کلمه است.

2. علامت جمع: در فارسی، برای جمع بستن اسم‌ها، معمولاً از پسوند "-ها" استفاده می‌شود. در اینجا، "زبان" به "زبان‌ها" تبدیل می‌شود.

3. تلفظ و تلفظ صحیح: هنگام خواندن کلمه، "زبان‌های هم‌خانواده" باید با دقت و به صورت صحیح تلفظ شود.

4. استفاده از حرف "ی" در زبان‌های»: در کلمه "زبان‌های"، حرف "ی" به کار رفته تا نشان دهد که این اسم جمع است.

با توجه به این نکات، "زبان‌های هم‌خانواده" به درستی نوشته می‌شود و این شکل نگارش در متون علمی و ادبی به‌کار می‌رود.