زخمه

کلمه "زخمه" در زبان فارسی به معنای نواختن یا ضربه زدن به سازهای زخمه‌ای (مانند قیچک یا گیتار) استفاده می‌شود. به‌طور کلی، نگارش و استفاده از این کلمه به موارد زیر توجه دارد:

1. نویسه‌ی صحیح: کلمه "زخمه" به این شکل نوشته می‌شود و نیاز به تغییر یا صیغۀ دیگری ندارد.

2. ضبط در متن: در متون ادبی و غیرادبی، باید دقت شود که کلمه در معنا و بافت مناسب خود به کار رود.

3. جایگاه دستوری: "زخمه" معمولاً به‌عنوان یک اسم استفاده می‌شود، بنابراین باید با قیدها یا صفت‌ها ترکیب شود و حالت‌های صرفی و نحوی را رعایت کند.

4. تلفظ: تلفظ صحیح کلمه "زخمه" به صورت "zakhmeh" است و تأکید بر حرف "خ" در وسط کلمه است.

5. مفاهیم مرتبط: در استفاده از "زخمه"، ممکن است بخواهید به مفاهیم دیگری چون "نواختن"، "موسیقی" یا "ساز" اشاره کنید، بنابراین جملات باید به طور منطقی و مرتبط با هم بیان شوند.

به‌عنوان مثال:

• "او با زخمه‌ای زیبا، دل همه را در کنسرت به‌دست آورد."
• "زخمه زدن به سازهای مختلف، نیاز به مهارت ویژه‌ای دارد."

استفاده صحیح و مؤثر از کلمه "زخمه" می‌تواند به غنای متن کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "زخمه" در جملات آورده شده است:

1. صدای زخمه‌ی پیانو در فضا پیچید و همه را مجذوب خود کرد.
2. او با هر زخمه‌ای که به سازش می‌زد، احساسات عمیق خود را منتقل می‌کرد.
3. زخمه‌های سریع و پرانرژی گیتار، فضای جشن را شاداب‌تر کرد.
4. در کنسرت، نوازنده با زخمه‌های زیبا، همگان را به وجد آورد.
5. وقتی به یاد روزهای قدیم می‌افتاد، زخمه‌ای به ساز قدیمی‌اش زد و یادها زنده شدند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!